Powierzchnia zasiewów kukurydzy w Polsce systematycznie rośnie. Od końca XX w. areał zajmowany przez tę roślinę zwiększył się sześciokrotnie z około 100 tys. ha do około 600 tys. ha. Popularność upraw kukurydzy wzrosła wraz z wejściem Polski do UE, kiedy to polscy rolnicy uzyskali dostęp do bardziej plennych i dostosowanych do naszych warunków klimatycznych odmian tego zboża. Coraz chętniej kukurydza jest uprawiana jako roślina paszowa. Największe powierzchnie zasiewów występują w województwach: wielkopolskim, mazowieckim, dolnośląskim i kujawsko-pomorskim ze względu na korzystne warunki klimatyczne i glebowe.
Jakich gleb wymaga kukurydza?
Kukurydza nie ma wygórowanych wymagań glebowych, ale ponieważ pochodzi z cieplejszych stref klimatycznych, potrzebuje również ciepłej gleby. Bardzo ważna jest jej struktura. Kukurydza preferuje gleby lekkie, z dużą zawartością próchnicy, dobrze chłonące wodę, ale przepuszczalne. Nie lubi gleb ciężkich, podmokłych, na podłożu ilastym ani też suchych. Najkorzystniejsze dla kukurydzy są czarnoziemy i inne gleby lessowe oraz gleby brunatne na lekkich glinach zwałowych, brunatne i bielicowe wytworzone na piaskach gliniastych i lekkie mady. Odpowiednie są gleby klas bonitacyjnych od I do IV b kompleksu zbożowo-pastewnego, pszennego, żytniego dobrego, pszenno-żytniego, górskiego pszennego lub górskiego zbożowego. Tam, gdzie są gleby lekkie, przy odpowiednim nawożeniu może dać wysokie plony. Kukurydza toleruje gleby o różnym odczynie, od zasadowych, przez obojętne, do lekko kwaśnych (pH powyżej 5), jednak najwyższe plony daje na tych obojętnych. Więcej informacji na ten temat znajdziesz na stronie: https://www.okiemrolnika.pl/uprawa/item/3040-siew-kukurydzy-wymagania-glebowe-uprawa-terminy.
Zabiegi agrotechniczne właściwe dla upraw kukurydzy
W uprawie kukurydzy kluczową rolę odgrywa płodozmian. Kukurydza źle plonuje wysiewana po innych zbożach, a zwłaszcza po pszenicy ozimej, co jest często spotykane. Dobre efekty daje natomiast uprawa kukurydzy po roślinach bobowatych (motylkowych) oraz okopowych, szczególnie kiedy były uprawiane na oborniku. Kukurydzy nie służy też nadmierne ugniecenie ziemi przez ciężki sprzęt i dlatego słabiej plonuje na polach, na których w poprzednim roku rosły buraki cukrowe. Uprawa kukurydzy rok po roku na tym samym stanowisku też nie jest dobrym rozwiązaniem. Zimowa orka i postawienie gleby na ostrej skibie sprzyja spulchnieniu jej i zatrzymaniu w niej wilgoci, której kukurydza potrzebuje wyjątkowo dużo w okresie wzrostu. Orka powinna być głęboka (20–25 cm), a w zależności od warunków glebowych zalecana może być pogłębiona. Istotną sprawą jest właściwe wybranie terminu siewu. Przyjmuje się, że w zależności od odmiany powinno się go wykonać, gdy temperatura gleby osiągnie 8 °C do 12 °C. Spóźnienie się z terminem siewu może spowodować problemy z wytworzeniem kolb, słabsze zbiory ziarna i mniejszą wartość paszową.
Wspomaganie kukurydzy nawozami
Kukurydza jest rośliną, która wytwarza bardzo dużo zielonej masy i tworzy ciężkie kolby z ziarnami, w związku z czym ma duże zapotrzebowanie na składniki odżywcze pobierane z gleby z różną intensywnością w zależności od etapu rozwoju rośliny. Najmniejsze zapotrzebowanie na składniki mineralne wykazuje od momentu siewu do pojawienia się pierwszych liści, a następnie wzrasta ono gwałtownie. Dla osiągnięcia dobrych wyników w uprawie kukurydzy warto wiedzieć, jakie składniki pokarmowe roślina ta pobiera z gleby, i uzupełniać niedobory nawozami. Oprócz standardowego zestawu nawozów fosforowych i potasowych kukurydza wymaga dużych dawek wapna magnezowego, ponieważ magnez jest składnikiem mineralnym, który roślina ta intensywnie pobiera z gleby. Azot to pierwiastek niezbędny do budowy białek w tkankach. Niedobór tego składnika w glebie może powodować żółknięcie liści wzdłuż nerwów przewodzących oraz mniejsze rozmiary i słabsze wypełnienie ziarnami kolb. O tym, co jeszcze wpływa na efektywność upraw kukurydzy, przeczytasz na: okiemrolnika.pl.